BUCATA MEA DE PÂINE...autor Mihai Leonte
Privesc la pâinea rumenită,
Ca o coajă de portocală,
Mi-e greu să rup o bucăţică,
Chiar dacă foamea mă răscoală.
Învins totuşi de imensa foame,
Întind mâna să rup, îndrăznesc,
Îmi vin în minte ale lanului coame,
Unduind peste câmpul strămoşesc.
Gura rupe cu dinţii, hămesită,
Macină, tocând ca o batoză,
Bucata de pâine, de apărare lipsită,
Cu o coajă neobişnuit de roză.
Atunci îmi vine în minte,
Cât de grei erau snopii cu spice,
Şi cum ne grăbeam cu secerişul,
Ca bobul bucălat să nu pice.
*********************************
BENİM EKMEK PARÇAĞIM
Portokal kabuğu gibi,
Kızarmış ekmeği seyrediyorum,
Açlık beni isyan etse’de,
Bir küçük parça kırmak bana zor geliyor.
Mağlup halâ büyük açlıktan,
Kırmak için elimi cesaret, uzadıyorum,
Ova üstünde kımıldanan
Kır perçemleri hatırlıyorum.
Dişleri ile, kırıyor aç ağız,
Bir harmanlama geçirerek, övütüyor,
Ekmek parçası, eksik savunma,
Bir acayıp pembe kabukla.
O zaman ben hatırlıyorum,
Kulak demetleri ne kadar ağır,
Ve tombul tane düşmesin diye,
Biz orağa ne kadar acele ediyorduk.
Traducere / Tercüme: Urfet Șachir
Mangalia, 06.12.2015
